Bako National Park (deel 1)

We laten onze valiezen achter in het hotel voor een tweedaagse uitstap naar het Bako National Park. De weg naar het park is al een hele ervaring. De enige manier om het park te bereiken is met een boot over de schilderachtige Santubong rivier. Je moet hierbij rekening houden met de getijden. Vanwege de ondiepe zee wordt er niet uitgevaren bij eb. Na 20 minuten zien we een klein strandje. De schipper doet teken dat we moeten uitstappen. Dus schoenen en kousen uit, broek oprollen en door het water met de backpacks naar het strand waden.
We hebben vooraf een lodge gereserveerd. De kamer is basic maar alles wat we nodig hebben is aanwezig (wc). Eén van de hoofdredenen van ons bezoek aan het park is om de ernstig bedreigde neusaap van dichtbij te zien. We hebben geluk bij aankomst aan het HQ zien we er 2 in de top van een boom zitten. Ze hebben een lichtoranje vacht en een witte staart die bijna zo lang is als de rest van het lichaam. De mannetjes hebben een grote naar beneden hangende neus. Wat het voordeel hier van is ga ik niet meer uitleggen (zie eerdere blog Brunei). De vrouwtjes hebben een stompneus en de kleintjes een wipneus.
We droppen onze spullen en beginnen aan een prachtige wandeling langs mangrovebos, diep regenwoud en klifvegetatie. Een behoorlijke inspanning van zo'n 2 uur langs ongelofelijke paden, trappen, glijpartijen waarbij we ongelofelijk zweten.
Herman heeft het geluk om oog in oog te staan met de enige giftige slang van het park 'de Wagler's pit viper'. Ze is amper te onderscheiden van het groene gras en erg gevaarlijk.
We boeken een nachtwandeling met een gids. Rond 20 uur valt de duisternis en start de tocht. Overal zien we vuurvliegjes als spetterend vuurwerk rondom ons. Wanneer we onze lodge passeren spotten we een in elkaar gekronkelde groene slang 'de Wagler's pit viper'. Als hij aanvalt wordt je hele systeem verlamd. Met een stok wordt de slang uiterst voorzichtig verplaatst naar een struik, vlak naast onze lodge... Heel gerust voelen we ons er niet bij. We wandelen verder, overal waar de gids schijnt in het gras zien we kleine oogjes oplichten van spinnen. We horen en zien diverse kikkersoorten, wandelende takken en rare spinnen en termieten op uitstap. We sluiten 's avonds onze lodge goed af en bedekken alle kieren. Je kan niet voorzichtig genoeg zijn!